ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  

   (Υπόθεση αρ. 1813/2023)

15 Δεκεμβρίου 2023

[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

A.

Αιτητής

v.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

3. ΓΕΝΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

Καθ’ ων η αίτηση.

……………………………

Νατάσα Χαραλαμπίδου, για Νατάσα Χαραλαμπίδου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον αιτητή.

Μαρία Καρπούζη, Δικηγόρος, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Στις 30.10.2023, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή, αντικείμενο της οποίας είναι η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή, ημερομηνίας 22.10.2023, λόγω παράνομης εισόδου και παράνομης παραμονής του στο έδαφος της Δημοκρατίας.

 

  Η προσφυγή επιδόθηκε την ίδια μέρα στους καθ’ ων η αίτηση. Κατά την 3.11.2023 που ορίστηκε η υπόθεση, δόθηκαν οδηγίες προς τη Δημοκρατία για καταχώρηση Ένστασης και η υπόθεση ορίστηκε στις 10.11.2023. Κατά την εν λόγω ημερομηνία, η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας, ενημέρωσε πως ο αιτητής υπέβαλε αίτηση ασύλου και πως αναμενόταν η θέση του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ως προς την τύχη των εδώ προσβαλλόμενων διαταγμάτων. Η υπόθεση ορίστηκε εκ νέου για οδηγίες στις 17.11.2023, κατά την οποία η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή ζήτησε την άδεια του Δικαστηρίου για απόσυρση της προσφυγής, ενόψει του ότι τα προσβαλλόμενα διατάγματα ημερομηνίας 22.10.2023 ακυρώθηκαν από την Διευθύντρια και ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος, λόγω ακριβώς της υποβολής εκ μέρους του, αίτησης ασύλου.  Εξέφρασε, όμως, τη θέση πως τα έξοδα, θα πρέπει να επιδικαστούν υπέρ του αιτητή.

 

  Κατά τους ισχυρισμούς της, ο αιτητής είχε εισέλθει στη Δημοκρατία πρόσφατα, ήτοι δύο μέρες πριν την σύλληψή του, με σκοπό να υποβάλει αίτηση ασύλου, γεγονός που το ανέφερε προφορικά στους αστυνομικούς κατά τον χρόνο της σύλληψης του, αλλά αυτός αγνοήθηκε. Μετά από ερώτηση του Δικαστηρίου, η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή, ανέφερε πως γραπτή αίτηση ασύλου υπέβαλε στις 25.10.2023 και πως ήταν εις γνώση των καθ’ ων η αίτηση το γεγονός της υποβολής της αιτήσεως, ενόψει του ότι η ίδια απέστειλε επιστολή στο Τμήμα ημερομηνίας 26.10.2023, εντούτοις, τα διατάγματα δεν ακυρώθηκαν, με αποτέλεσμα, κατά την εισήγηση, να αναγκαστεί ο αιτητής στην καταχώρηση της υπό εκδίκαση προσφυγής. Με αυτό το σκεπτικό, η θέση του αιτητή είναι πως δικαιούται τα έξοδα της προσφυγής του.

 

  Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση, υποστήριξε ακριβώς το αντίθετο. Κατά τις εισηγήσεις της, καθόλα νόμιμα και ορθά εκδόθηκαν τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 22.10.2023, λόγω του ότι κατά το χρόνο της έκδοσης τους, δεν υπήρχε οποιαδήποτε αίτηση ασύλου καταχωρημένη γραπτώς, ενώ ως προς τον ισχυρισμό του αιτητή, πως ο ίδιος εξέφρασε την πρόθεση να υποβάλει προφορικώς αίτηση ασύλου κατά το χρόνο της σύλληψης του, ανέφερε πως τέτοια πρόθεση δεν προκύπτει από τον διοικητικό φάκελο. Κατά τις εισηγήσεις, η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί χωρίς οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα.

 

  Στα πλαίσια της διαφωνίας που ανέκυψε και μη ύπαρξης συμφωνίας ως προς το μοναδικό ζήτημα που παρέμεινε, ήτοι το θέμα του κατά πόσον ο αιτητής δικαιούται τα έξοδα της παρούσας προσφυγής, κατατέθηκε ο διοικητικός φάκελος του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ως Τεκμήριο 1 και η απόφαση επιφυλάχθηκε.

 

  Όπως διαφαίνεται μέσα από το Τεκμήριο 1, συγκεκριμένα στις σελιδώσεις 3-1, ο αιτητής αφίχθηκε στη Δημοκρατία παράνομα, μέσω των κατεχόμενων περιοχών και σε άγνωστο χρόνο εισήλθε στις ελεύθερες περιοχές, χωρίς όμως να προβεί σε οποιαδήποτε διαβήματα προς διευθέτηση της παραμονής του στη Δημοκρατία.

 

  Στις 22.10.2023 και ώρα 8:05 π.μ. ο αιτητής εντοπίστηκε στη Λεωφόρο Λεμεσού, κοντά σε φούρνο και από έλεγχο των στοιχείων του, διαπιστώθηκε πως παρέμενε στη Δημοκρατία παράνομα. Αφού συνελήφθη, εκδόθηκαν εναντίον του τα προσβαλλόμενα με την προσφυγή διατάγματα ημερομηνίας 22.10.2023. Στο Τεκμήριο 1, σελιδώσεις 15-10, περιέχεται επιστολή ημερομηνίας 26.10.2023 εκ μέρους της δικηγόρου του, στην οποία επισυνάπτεται και η γραπτή αίτηση ασύλου που ο αιτητής υπέβαλε στις 25.10.2023, στα κρατητήρια όπου αυτός τελούσε υπό κράτηση. Επίσης, στη σελίδωση 44 του Τεκμήριου 1, προκύπτει η επίσημη βεβαίωση της Υπηρεσίας Ασύλου σε σχέση με την υποβληθείσα αίτηση ασύλου, η οποία φέρει ημερομηνία 14.11.2023. Ενόψει των πιο πάνω, τα προσβαλλόμενα διατάγματα ημερομηνίας 22.10.2023, ακυρώθηκαν από τη Διευθύντρια, στις 15.11.2023.

 

  Έχω διεξέλθει με προσοχή τα έγγραφα που περιέχονται στο διοικητικό φάκελο υπό το φως και των εκατέρωθεν ισχυρισμών. Το κρίσιμο, εν προκειμένω, ζήτημα, είναι τα πραγματικά γεγονότα που υπήρχαν ενώπιον της διοίκησης κατά τον ουσιώδη χρόνο έκδοσης των προσβαλλόμενων διαταγμάτων, ήτοι ποια δηλαδή δεδομένα υπήρχαν κατά την 22.10.2023 που εκδόθηκαν τα διατάγματα κράτησης και απέλασης. Οτιδήποτε έγινε μετά την εν λόγω ημερομηνία - όπως εν προκειμένω η υποβολή αίτησης ασύλου - θεωρείται εκτός ουσιώδους χρόνου (Ε.Δ.Δ 126/21, Limon ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 20.4.2022).

 

  Δεν αμφισβητείται από τον αιτητή, πως κατά την 22.10.2023 που ο ίδιος συνελήφθη και εναντίον του εκδόθηκαν τα διατάγματα, δεν είχε υποβάλει αίτηση ασύλου. Εξάλλου, όπως προκύπτει από το Τεκμήριο 1, πράγματι ο αιτητής δεν είχε διευθετήσει την παραμονή του στη Δημοκρατία και κατά το χρόνο της σύλληψης του, διέμενε παράνομα.

 

  Όποιοι ισχυρισμοί προβάλλονται από την ευπαίδευτη συνήγορο του αιτητή, για την πρόθεση του να υποβάλει προφορικά αίτηση ασύλου, κατά την ημερομηνία της σύλληψης, κάτι που εν πάση περιπτώσει δεν υποστηρίζεται από τον φάκελο, αλλά ούτε και προκύπτει ο αιτητής να μην ήταν σε θέση να υποβάλει γραπτώς της αίτησή του, όπως τέτοια δυνατότητα παρέχεται εκ των διατάξεων του άρθρου 11(2)(α) του περί Προσφύγων Νόμου, δεν μπορούν να προσδώσουν παρανομία στην έκδοση των προσβαλλόμενων διοικητικών πράξεων, αφού κατ’ εκείνο τον χρόνο, δεν είχε υποβληθεί καμία αίτηση.

 

  Η ακύρωση των διαταγμάτων ημερομηνίας 22.10.2023, προέκυψε μετά από ενέργειες στις οποίες προέβη ο ίδιος ο αιτητής, λίγες μέρες αργότερα. Όπως φαίνεται από το Τεκμήριο 1, υπέβαλε αίτηση ασύλου στις 25.10.2023. Επισήμως, η αίτηση ελήφθη από την Υπηρεσία Ασύλου στις 14.11.2023. Όλ’ αυτά, όμως, συνιστούν μεταγενέστερα του ουσιώδους χρόνου γεγονότα, τα οποία δεν μπορούν να επηρεάσουν τη νομιμότητα τους, κατά το χρόνο της έκδοσής τους. Ο ισχυρισμός του αιτητή πως αναγκάστηκε να καταχωρήσει την προσφυγή του, απορρίπτεται, αφού θα μπορούσε να αναμένει την εξέλιξη επί του αιτήματος ασύλου, λόγω της προθεσμίας των 75 ημερών, που ουδόλως, εν πάση περιπτώσει, πλησίαζε να εκπνεύσει από τις 22.10.2023, αφού έσπευσε στην καταχώρηση της προσφυγής στις 30.10.2023, ενώ την αίτηση ασύλου την υπέβαλε μόλις λίγες μέρες προηγουμένως, χωρίς να αναμένει την έκβασή της.

 

  Με δεδομένα τα πιο πάνω και στη βάση της δήλωσης του αιτητή περί απόσυρσης της προσφυγής, λόγω του ότι αυτή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου, ενόψει της ακύρωσης των προβαλλόμενων διαταγμάτων ημερομηνίας 22.10.2023, από ενέργειες του ίδιου του αιτητή, κρίνεται πως τα έξοδα για την απόσυρση της παρούσας προσφυγής, δεν θα πρέπει να επιδικασθούν υπέρ του αιτητή.

 

  Συνακόλουθα, η προσφυγή απορρίπτεται ως αποσυρθείσα, χωρίς διαταγή για έξοδα.

 

 

 

         Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.